مناجات با خدا

عاشقان شعر و ادبیات بیایید اینجا

مدیر انجمن: Moh3n II

Unknown
کاربر متوسط
کاربر متوسط
پست: 222
تاریخ عضویت: پنج‌شنبه 13 خرداد 1389, 7:34 pm

Re: مناجات با خدا

پست توسط Unknown » پنج‌شنبه 21 مرداد 1389, 9:38 am

انتظار کهنه ی لحظه ها بوی نم گرفته
نمی دانم اشک های من بودند یا باران پشت شیشه!!!

سردمه
دستانم سرد شده اند
حتی نگاهم ... !!


خدای من!

امشب دلتنگی را دلتنگم و انتظار را ...
بیهوده به بدرقه آمده ام
اما صدایم ... اما نگاهم ... دلم!!!
دلم همیشه ی ابری است

آسمان نگاهم زخمی است
"هوای حوصله هم ابری است"

و صدایم در انتظار تلخ سکوتی دوباره است
و جاده ها که فرو می خورند گام هایم را

امشب تنهایی تنهاتر از شب های دیروز است
تنهایی؟!

من و فانوس ماه و سکوت شب و صدای ساز و ...
اندوهی مهربان در دلم!!!

تو می دانی ای ماه ای روح شب ها
نگاه صبورم ، به خوشبختی روحم ایمان ندارد!!!

آه ای سکوت کور نگاهم کن
در من امید دیدن فردا نیست!
خوبـے ؟
گاهی با تمام ِ تكـراری بودنَش غوغـ ـا می كند!

MAHSA-BK
کاربر متوسط
کاربر متوسط
پست: 205
تاریخ عضویت: جمعه 25 تیر 1389, 5:55 pm

Re: مناجات با خدا

پست توسط MAHSA-BK » جمعه 22 مرداد 1389, 5:27 pm

خدايا

مرا زين خود پرستي ها رها كن

چنان انديشه اي بر من عطا كن

كه تقديري كه از ان نا گزيرم

توانم جبر و قهرش را پذيرم

و با عزمي چنان پيگير باشم

كه نا تقدير را تغيير بخشم
خدایا چنان مباد که طبیعت بی جان جامه نو بپوشد و ما مدعیان جان هنوز در رفتار کهنه خود باقی بمانیم!

Sina-S
كاربر عالي
كاربر عالي
پست: 699
تاریخ عضویت: یک‌شنبه 21 مهر 1387, 3:26 pm

Re: مناجات با خدا

پست توسط Sina-S » جمعه 19 شهریور 1389, 12:14 am

مناجات گنجشک با خداوند حکیم

گنجشك با خدا قهر بود...
روزها گذشت و گنجشگ با خدا هیچ نگفت؛ فرشتگان سراغش را از خدا می گرفتند و خدا هر بار به فرشتگان این گونه می گفت : می آید ؛ من تنها گوشی هستم كه غصه هایش را می شنود و یگانه قلبی هستم كه دردهایش را در خود نگاه می دارد...

و سرانجام گنجشك روی شاخه ای از درخت دنیا نشست. فرشتگان چشم به لب هایش دوختند، گنجشك هیچ نگفت و خدا لب به سخن گشود : با من بگو از آن چه سنگینی سینه توست.

گنجشك گفت : لانه كوچكی داشتم، آرامگاه خستگی هایم بود و سرپناه بی كسی ام ، شما همان را هم از من گرفتید. این طوفان بی موقع چه بود؟ چه می خواستید؟ لانه محقرم كجای دنیا را گرفته بود؟ و سنگینی بغضی راه كلامش بست.

تصویر

سكوتی در عرش طنین انداخت فرشتگان همه سر به زیر انداختند. خداوند بزرگ گفت : ماری در راه لانه ات بود. باد را گفتم تا لانه ات را واژگون كند. آن گاه تو از كمین مار پر گشودی...

گنجشگ خیره در خدائیِ خدا مانده بود. خدا گفت : و چه بسیار بلاها كه به واسطه محبتم از تو دور كردم و تو ندانسته به دشمنی ام برخاستی! اشك در دیدگان گنجشك نشسته بود. ناگاه چیزی درونش فرو ریخت…
های های گریه هایش ملكوت خدا را پر كرد…

*سارا
کاربر خوب
کاربر خوب
پست: 391
تاریخ عضویت: سه‌شنبه 16 شهریور 1389, 3:26 am
محل اقامت: Shz

Re: مناجات با خدا

پست توسط *سارا » دوشنبه 22 شهریور 1389, 1:49 am

خداوندا تو ميداني كه ميخندم ولي در دل غمي بي انتها دارم
طعم بسياري ازشكست هاي زندگي راكساني چشيده اندكه در دو قدمي پيروزي دست از تلاش كشيده اند.

آواتار کاربر
عسل
کاربر فعال
کاربر فعال
پست: 1022
تاریخ عضویت: شنبه 12 اردیبهشت 1388, 2:57 pm
محل اقامت: مشهد

Re: مناجات با خدا

پست توسط عسل » چهارشنبه 24 شهریور 1389, 12:49 pm

دلم را سپردم به بنگاه دنیا
و هی آگهی دادم اینجا و آنجا

و هر روز برای دلم مشتری آمد و رفت
و هی این و آن سرسری آمد ورفت

ولی هیچ کس واقعا اتاق دلم را تماشا نکرد
دلم قفل بود کسی قفل قلب مرا وا نکرد

یکی گفت: چرا این اتاق پر از دود و آه است
یکی گفت: چه دیوارهایش سیاه است!

یکی گفت: چرا نور اینجا کم است
و آن دیگری گفت: و انگار هر آجرش فقط از غم و غصه و ماتم است!

و رفتند و بعدش دلم ماند بی مشتری
و من تازه آن وقت گفتم: خدایا تو قلب مرا می خری؟

و فردای آن روز خدا آمد و توی قلبم نشست
و در را به روی همه پشت خود بست

و من روی آن در نوشتم: ببخشید، دیگر برای شما جا نداریم
از این پس به جز او کسی را نداریم
نبوده

............. نیست

........................
نخواهد بود

از تو عزیزتر

.............کسی برای من...

Unknown
کاربر متوسط
کاربر متوسط
پست: 222
تاریخ عضویت: پنج‌شنبه 13 خرداد 1389, 7:34 pm

دستهایم را به سوی تو بلند کرده ام !

پست توسط Unknown » پنج‌شنبه 25 شهریور 1389, 12:14 am

نیایش هاى حضرت رضا علیه السلام

تصویر

بارالها!
در پیشگاه تو ایستاده ام،
و دستهایم را بسوى تو بلند كرده ام،
آگاهم كه در بندگى ات كوتاهى نموده و در فرمانبرى ات سستى كرده ام،
اگر راه حیا را مى پیمودم از خواستن و دعا كردن مى ترسیدم...

ولى … پروردگارم!
آن گاه كه شنیدم گناهكاران را به درگاهت فرا مى خوانى ،
و آنان را به بخشش نیكو و ثواب وعده مى دهى ،
... براى پیروى ندایت آمدم،
و به مهربانى هاى مهربانترین مهربانان پناه آوردم.
و مرا از دلهره ملاقاتت درامان دار،
و مرا از خاصّان و دوستانت قرار ده،
پیشاپیش، خواسته و سخنم را آنچه سبب ملاقات و دیدن تو مى شود قرار دادم
اگر با این همه، خواسته ام را رد كنى ، امیدهایم به تو به یأس مبدّل مى گردد،
همچون مالكى كه از بنده خود گناهانى دیده و او را از درگاهش رانده،
و آقایى كه از بنده اش عیوبى دیده و از جوابش سر باز مى زند.
واى بر من اگر رحمت گسترده ات مرا فرانگیرد،
اگر مرا از درگاهت برانى ، پس به درگاه چه كسى روى كنم؟

اما...
اگر براى دعایم درهاى قبول را گشوده،
و مرا از رساندن به آرزوهایم شادمان گردانى ، چونان مالكى هستى كه لطف و بخششى را آغاز كرده،
و دوست دارد آن را به انجام رساند، و مولایى را مانى كه لغزش بنده اش را نادیده انگاشته و به او رحم كرده است.
در این حالت نمى دانم كدام نعمتت را شكرگزارم؟
... آیا آن هنگام كه به فضل و بخششت از من خشنود شده، و گذشته هایم را بر من مى بخشایى ؟
... یا آن گاه كه با آغاز كردن كرم و احسان بر عفو و بخششت مى افزایى ؟

پروردگارا!
خواسته ام در این جایگاه، یعنى جایگاه بنده فقیر ناامید، آن است كه...
گناهان گذشته ام را بیامرزى ،
و در باقیمانده عمرم مرا از گناه بازدارى ،
و پدر و مادرم را كه دور از خانه و خانواده و غریبانه در زیر خاكها خفته اند، ببخشى .
... تنهایى شان را با انوار احسانت از بین ببر،
و وحشتشان را با نشانه هاى بخششت به انس بدل كن،
و به نیكوكارشان دم به دم نعمت و شادمانى بخش،
و به گناهكارشان مغفرت و رحمت عطا كن،
... تا به لطف و مرحمتت ازخطرات قیامت درامان باشند،
به رحمتت در بهشت ساكنشان گردان،
و بین من و آنان در آن نعمت گسترده شناسایى برقرار كن،
تا مشمول شادمانى گذشته وآینده شویم.

آقایم!
اگر در كارهایم چیزى سراغ دارى كه مقامشان را بالا مى برد و بر اكرامشان مى افزاید، آن را در نامه اعمالشان قرار ده،
و مرا در رحمت با آنان شریك كن،
و آنان را مشمول رحمتت بگردان، همچنان كه مرا در كودكى تربیت كردند.
خوبـے ؟
گاهی با تمام ِ تكـراری بودنَش غوغـ ـا می كند!

Unknown
کاربر متوسط
کاربر متوسط
پست: 222
تاریخ عضویت: پنج‌شنبه 13 خرداد 1389, 7:34 pm

Re: مناجات با خدا

پست توسط Unknown » جمعه 26 شهریور 1389, 11:53 pm

بخشی از وصیت نامه ی یک شهید

خدایا خود بهتر می دانی که تا به حال چه نعمتهایی به من عطا نموده ای ، چه عنایتهای برزگی که هرگز لیاقت آن را در خود نمی دیدم و اینها چیزهایی بود که من شعور درک آن را نداشتم و چه بسیار نعمتهایی که من قادر به درک آن نیستم .
خدایا از اینکه توان داده ایی تا در جوار بیکار گران راه تو باشم و همراه آنها در جنگ علیه کفر شرکت نمایم نعمتی است که به هیچ عنوان من قادر به سپاسگزاری آن نخواهم بود .
خدایا به جبهه نیامده ام که از این راه شهرتی کسب کنم ، به جبهه نیامده ام که نامم بر سر زبانهای دوستان و آشنایان باشد، به جبهه نیامده ام که دسته های گل بر گردنم بیندازند، به جبهه نیامده ام که از شر غم ها و ناراحتی های دنیا در امان باشم، بلکه جبهه را چون که راه انبیا و اولیا و محبان تو بود و اصلاً راه رسیدن به تو بود انتخاب کردم .
پس ای قادر منان مرا در آتش آرزوی رسیدن به خود نسوزان و راه حقیقت را، هر وقت که صلاح می دانی بر من هموار گردان.
خدایا سعادت همگام بودن با رزمندگان را مفت به دست نیاورده ام ، حداقل حاصل سالهای دوری از والدین و وطن بوده و متحمل شدن بسیاری از سختیها در شبهای تاریک و در بیابان ها و روزهای گرم و سوزان در میان طوفانها و در میان گل و لای ، البته توفیقی بوده که خود عنایت کردی، پس عاجزانه از تو می خواهم که لحظه ای مرا به حال خود رها نکنی و تا پایان راه همچنان خود راهنمایم باشی و مرا از فیض عظمای دیدارت محروم مگردان ... !
خوبـے ؟
گاهی با تمام ِ تكـراری بودنَش غوغـ ـا می كند!

آواتار کاربر
mehdijj
کاربر متوسط
کاربر متوسط
پست: 244
تاریخ عضویت: یک‌شنبه 8 فروردین 1389, 10:56 am

Re: مناجات با خدا

پست توسط mehdijj » شنبه 27 شهریور 1389, 12:43 am

بخشی از وصیت نامه ی یک شهید

خدایا خود بهتر می دانی که تا به حال چه نعمتهایی به من عطا نموده ای ، چه عنایتهای برزگی که هرگز لیاقت آن را در خود نمی دیدم و اینها چیزهایی بود که من شعور درک آن را نداشتم و چه بسیار نعمتهایی که من قادر به درک آن نیستم .
خدایا از اینکه توان داده ایی تا در جوار بیکار گران راه تو باشم و همراه آنها در جنگ علیه کفر شرکت نمایم نعمتی است که به هیچ عنوان من قادر به سپاسگزاری آن نخواهم بود .
خدایا به جبهه نیامده ام که از این راه شهرتی کسب کنم ، به جبهه نیامده ام که نامم بر سر زبانهای دوستان و آشنایان باشد، به جبهه نیامده ام که دسته های گل بر گردنم بیندازند، به جبهه نیامده ام که از شر غم ها و ناراحتی های دنیا در امان باشم، بلکه جبهه را چون که راه انبیا و اولیا و محبان تو بود و اصلاً راه رسیدن به تو بود انتخاب کردم .
پس ای قادر منان مرا در آتش آرزوی رسیدن به خود نسوزان و راه حقیقت را، هر وقت که صلاح می دانی بر من هموار گردان.
خدایا سعادت همگام بودن با رزمندگان را مفت به دست نیاورده ام ، حداقل حاصل سالهای دوری از والدین و وطن بوده و متحمل شدن بسیاری از سختیها در شبهای تاریک و در بیابان ها و روزهای گرم و سوزان در میان طوفانها و در میان گل و لای ، البته توفیقی بوده که خود عنایت کردی، پس عاجزانه از تو می خواهم که لحظه ای مرا به حال خود رها نکنی و تا پایان راه همچنان خود راهنمایم باشی و مرا از فیض عظمای دیدارت محروم مگردان ... !
زیبا بود مرسی
شهید دکتر مصطفی چمران
دکتری فیزیک هسته ای گرایش گداخت هسته ای از بزرگترین و یکی از معتبر ترین دانشگاه های دنیا برکلی کالیفرنیای امریکا-شاگرد اول دانشگاه برکلی از بین تمامی نوابغ و مغزهای دنیا-استاد تمام دانشگاه برکلی-عضو سازمان فضایی ناسا-عضو موسسه بزرگ و معتبر T&T امریکا-یکی از بزرگترین دانشمندان فیزیک اتمی دنیا-مرد خاکی جبه های جنوب لبنان-معاون نخست وزیر-وزیر دفاع-نماینده مجلس-و سردار جبه های جنوب سردار دهلاویه

---------------------------------------------
مصطفی می‌گفت: «در دنیا آدم‌هایی هستند که به ظاهر زنده‌اند. نفس می‌کشند. راه می‌روند، حرف می‌زنند، زندگی می‌کنند، اما در حقیقت اسیر دنیا، برده زندگی و ذلیل حوادث هستند. اینان برای آن‌که نمیرند، آن‌قدر خود را کوچک می‌کنند که گویا مرده‌اند. اما انسان‌های آزاده، ممکن است کوتاه زندگی کنند، ولی تا آنجا که زنده هستند، به راستی زندگی می‌کنند و با اختیار خود نفس می‌کشند. محکوم اراده دیگری نیستند. دیگران تسلیم او هستند».

MOHAMMADES
کاربر ساده
کاربر ساده
پست: 19
تاریخ عضویت: چهارشنبه 20 بهمن 1389, 8:56 pm

Re: مناجات با خدا

پست توسط MOHAMMADES » جمعه 29 بهمن 1389, 10:57 pm

خدایا حتی یک لحظه خودمان را به خود مان وا مگذار

آواتار کاربر
ملیـحه
كاربر عالي
كاربر عالي
پست: 873
تاریخ عضویت: چهارشنبه 15 دی 1389, 11:56 pm
محل اقامت: مجاور قطعه ای از بهـــشت.

Re: مناجات با خدا

پست توسط ملیـحه » جمعه 26 فروردین 1390, 4:34 am

بار الها:

ببخش مرا !...که بخشاینده ای غیر از تو برای من نیست ای بی نهایت رحیم...
از لیوان ها
به لیوان شکسته فکر می کنی
از آدمها
به کسی که از دست داده ای
به کسی که به دست نیاورده ای
همیشه
چیزی که نیست
بهتر است.
"علیرضا روشن"

آواتار کاربر
Gold boy
كاربر عالي
كاربر عالي
پست: 600
تاریخ عضویت: پنج‌شنبه 6 مرداد 1390, 3:00 pm
محل اقامت: تبریز

Re: مناجات با خدا

پست توسط Gold boy » یک‌شنبه 17 مهر 1390, 9:37 pm

شعری در وصف خدا


اثری از : زنده یاد قیصر امین پور

پیش از اینها فكر می كردم خدا
خانه ای دارد كنار ابرها
مثل قصر پادشاه قصه ها
خشتی از الماس خشتی از طلا
پایه های برجش از عاج وبلور
بر سر تختی نشسته با غرور
ماه برق كوچكی از تاج او
هر ستاره، پولكی از تاج او
اطلس پیراهن او، آسمان
نقش روی دامن او، كهكشان
رعد وبرق شب، طنین خنده اش
سیل وطوفان، نعره توفنده اش
دكمه ی پیراهن او، آفتا ب
برق تیغ خنجر او ماهتاب
هیچ كس از جی او آگاه نیست
هیچ كس را در حضورش راه نیست
پیش از اینها خاطرم دلگیر بود
از خدا در ذهنم این تصویر بود
آن خدا بی رحم بود و خشمگین
خانه اش در آسمان،دور از زمین
بود، اما در میان ما نبود
مهربان وساده و زیبا نبود
در دل او دوستی جایی نداشت
مهربانی هیچ معنایی نداشت
هر چه می پرسیدم، ازخود، ازخدا
از زمین، از آسمان، از ابرها
زود می گفتند : این كار خداست
پرس وجو از كار او كاری خداست
هرچه می پرسی، جوابش آتش است
آب اگر خوردی، عذابش آتش است
تا ببندی چشم، كورت می كند
تا شدی نزدیك، دورت می كند
كج گشودی دست، سنگت می كند
كج نهادی پای، لنگت می كند
با همین قصه، دلم مشغول بود
خوابهایم، خواب دیو وغول بود
خواب می دیدم كه غرق آتشم
در دهان اژدهای سركشم
در دهان اژدهای خشمگین
بر سرم باران گرز آتشین
محو می شد نعره هایم، بی صدا
در طنین خنده ی خشم خدا ...
نیت من، در نماز و در دعا
ترس بود و وحشت از خشم خدا
هر چه می كردم، همه از ترس بود
مثل از بر كردن یك درس بود
مثل تمرین حساب وهندسه
مثل تنبیه مدیر مدرسه
تلخ، مثل خنده ای بی حوصله
سخت، مثل حل صدها مسئله
مثل تكلیف ریاضی سخت بود
مثل صرف فعل ماضی سخت بود 
...
تا كه یك شب دست در دست پدر
راه افتادم به قصد یك سفر
در میان راه، در یك روستا
خانه ای دیدم، خوب وآشنا
زود پرسیدم : پدر، اینجا كجاست ؟
گفت، اینجا خانه ی خوب خداست!
گفت : اینجا می شود یك لحضه ماند
گوشه ای خلوت، نمازی ساده خواند
با وضویی، دست و رویی تازه كرد
با دل خود، گفتگویی تازه كرد
گفتمش، پس آن خدای خشمگین
خانه اش اینجاست ؟ اینجا، در زمین ؟
گفت : آری، خانه او بی ریاست
فرشهایش از گلیم و بوریاست
مهربان وساده و بی كینه است
مثل نوری در دل آیینه است
عادت او نیست خشم و دشمنی
نام او نور و نشانش روشنی 
خشم، نامی از نشانی های اوست
حالتی از مهربانی های اوست
قهر او از آشتی، شیرین تر است
مثل قهر مهربان مادر است
دوستی را دوست، معنی می دهد
قهر هم ‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌با دوست معنی می دهد
هیچ كس با دشمن خود، قهر نیست
قهری او هم نشان دوستی است...
...
تازه فهمیدم خدایم، این خداست
این خدای مهربان وآشناست
دوستی، از من به من نزدیك تر
از رگ گردن به من نزدیك تر
آن خدای پیش از این را باد برد
نام او را هم دلم از یاد برد
آن خدا مثل خیال و خواب بود
چون حبابی، نقش روی آب بود
می توانم بعد از این، با این خدا
دوست باشم، دوست، پاك وبی ریا 
می توان با این خدا پرواز كرد
سفره ی دل را برایش باز كرد
می توان درباره ی گل حرف زد
صاف وساده، مثل بلبل حرف زد
چكه چكه مثل باران راز گفت
با دو قطره، صد هزاران راز گفت
می توان با او صمیمی حرف زد
مثل یاران قدیمی حرف زد
می توان تصنیفی از پرواز خواند
با الفبای سكوت آواز خواند
می توان مثل علفها حرف زد
با زبانی بی الفبا حرف زد
می توان درباره ی هر چیز گفت
می توان شعری خیال انگیز گفت
مثل این شعر روان وآشنا :
"پیش از اینها فكر می كردم خدا ..."

 

siteman
كاربر عالي
كاربر عالي
پست: 1679
تاریخ عضویت: پنج‌شنبه 6 مرداد 1390, 3:53 pm
محل اقامت: karaj
تماس:

Re: مناجات با خدا

پست توسط siteman » یک‌شنبه 17 مهر 1390, 9:59 pm

خدایا بعضی وقتا دلم میگیره و دوس ندارم هیشکی کنارم باشه ولی نمیدونم چرا دوس دارم با تو صحبت کنم و شاید هم ازت گلمند باشم ولی همین که به حرفام گوش میدی و کنارمی دوست دارم....خدایا خودت یکاری بکن که تو زندگی من بیشتر لمست کنم بیشتر باهات باشم بیشتر کنارت باشم....دوست دارم goll
شب را به روزر و روز را به شب بی هیچ ناکجایی می رسانیم بی آنکه غافل از پایان لحظه لحظه های عمرمان باشیم...
و هر روزمان تکرار روز های قبل و قبل و باز هم قبل می باشد بی آنکه روزی نو داشته باشیم...تکرار هم برایمان عادت شده و چه روزی پایان تکرار هاست... این را هم کسی نمی داند

جزوه ایجاد بانک اطلاعاتی دکتر معصومی
http://qiau.ac.ir/teacher/files/41491/0 ... -38-40.zip

آواتار کاربر
Azita.f
کاربر متوسط
کاربر متوسط
پست: 283
تاریخ عضویت: یک‌شنبه 17 مهر 1390, 2:33 pm

Re:

پست توسط Azita.f » سه‌شنبه 19 مهر 1390, 11:23 pm

الهام نوشته شده:خدایا به هر که دوست داری
بفهمان که
عشق ؛ از زندگی کردن بهتر است
و به هر که دوست تر داری
بچشان که
دوست داشتن از عشق برتر است

علی شریعتی
خدایا ! تو در آن بالا ، بر قله ی بلند الوهیتت ، تنها چه می کنی ؟
ابدیت را بی نیازمندی ، بی چشم به راهی ، بی امید ، چگونه به پایان خواهی برد؟
ای که همه هستی از تو است، تو خود برای که هستی؟

چگونه هستی و نمی پرستی؟

چگونه می توانم باور کنم که تو نمی دانی که پرستش در قلب کوچک من ، پرستنده ی خاکی و محتاج تو ، از همه ی آفرینش تو بزرگتر است، خوب تر است، عزیز تر است؟

چگونه نمی دانی عبودیت از معبود بودن بهتر است؟

نمی دانی که ما از تو خوشبخت تریم؟

ای خدای بزرگ ! تو که بر هر کاری توانایی ! چرا کسی را برای آنکه بدو عشق ورزی ، بپرستی ، بر دامنش به نیاز چنگ زنی ، غرورت را بر قامت بلندش بشکنی ، برایش باشی، نمی آفرینی؟

ای تو که بر هر کاری توانائی ، ای قادر متعال!

چرا چنین نمی کنی ؟

مگر غرور ها را برای ان نمی پروریم تا بر سر راه مسافری که چشم به راه آمدنش هستیم قربانی کنیم؟

خدایا تو از چشم به راه کسی بودن نیز محرومی؟!

بی شک اگرخدای بزرگ از بام بلند عرش فرود آید و هم اکنون از من با اصرار و الحاح بخواهد که من جای او بر عرش کبریائی بنشینم و او به جای من در محراب به پرستیدن و عشق ورزیدن آغاز کند و آتش های درد و نیاز به معبود را از جان من باز گیرد و بر جان خویش زند ، هرگز حتی برای شبی تا سحر ، نخواهم پذیرفت…

من، یک شب را سراسر با درد معبود بودن و رنج محروم ماندن از پرستش به سر نتوانم برد.
دل آرام گیرد به یاد خــــدا...

آواتار کاربر
mehrabun
کاربر ساده
کاربر ساده
پست: 56
تاریخ عضویت: شنبه 16 مهر 1390, 8:45 pm

Re: مناجات با خدا

پست توسط mehrabun » پنج‌شنبه 21 مهر 1390, 11:40 pm

siteman نوشته شده:خدایا بعضی وقتا دلم میگیره و دوس ندارم هیشکی کنارم باشه ولی نمیدونم چرا دوس دارم با تو صحبت کنم و شاید هم ازت گلمند باشم ولی همین که به حرفام گوش میدی و کنارمی دوست دارم....خدایا خودت یکاری بکن که تو زندگی من بیشتر لمست کنم بیشتر باهات باشم بیشتر کنارت باشم....دوست دارم goll
like like like... bale bale bale bale bale bale bale
دشواري ها نمي توانند مارا شكست دهند. هر مشكلي در برابر اراده ي بي چون و چراي ما تسليم مي شود....

آواتار کاربر
mehrabun
کاربر ساده
کاربر ساده
پست: 56
تاریخ عضویت: شنبه 16 مهر 1390, 8:45 pm

Re: مناجات با خدا

پست توسط mehrabun » پنج‌شنبه 21 مهر 1390, 11:44 pm

خدا جونم خیلی ی ی ی ی ی ی ی ی دوست دارم.... goll goll goll
دشواري ها نمي توانند مارا شكست دهند. هر مشكلي در برابر اراده ي بي چون و چراي ما تسليم مي شود....

قفل شده