انجمن بچه های کنکوری!

یکی از زلف و خال و خط بیان کرد
شراب و شمع و شاهد را عیان کرد
یکی از هستی خود گفت و پندار
یکی مستغرق بت گشت و زنار

"گلشن راز شبستري"

در آرزوی بوس و کنارت مردم
وز حسرت لعل آبدارت مردم
قصه نکنم دراز کوتاه کنم
بازآ بازآ کز انتظارت مردم

رباعيات

لابه‌ها خواهیم کردن تا به ما رحم آوری
ور به بی‌رحمی زدی، فکر دگر خواهیم کرد

"غزليات ملك‌الشعراي‌بهار"

دل مو بیتو زار و بی قراره بجز آزار مو کاری نداره زند دستان بسر چون طفل بدخو بدرد هجرت اینش روزگاره ***** غم عشق تو مادر زاد دیرم نه از آموزش استاد دیرم بدان شادم که از یمن غم تو خراب آباد دل آباد دیرم ***** غم و درد دل مو بی حسابه خدا دونه دل از هجرت کبابه بنازم دست و بازوی ته صیاد بکش مرغ دلم بالل...

رباعيات...

خداوندا بفریاد دلم رس
تو یار بیکسان مو مانده بیکس
همه گویند طاهر کس نداره
خدا یار مو چه حاجت کس

*****

دلی دیرم خریدار محبت
کز او گرم است بازار محبت
لباسی دوختم بر قامت دل
زپود محنت و تار محبت

رباعيات بابا طاهر

چرا آزرده حالی ای دل ای دل
همه فکر و خیالی ای دل ای دل
بساجم خنجری دل را برآرم
بوینم تا چه حالی ای دل ای دل

*****

مگر شیر و پلنگی ای دل ای دل
بمو دایم به جنگی ای دل ای دل
اگر دستم فتی خونت بریجم
بوینم تا چه رنگی ای دل ای دل

درباره‌ي بابا طاهر باباطاهر عريان همداني بوده و مسلک درويشي و فروتني او که شيوه عارفان است سبب شد تا وي گوشه گير گشته و گمنام زيسته وتفصيلي از زندگاني خود باقي نگذارد فقط در بعض کتب صوفيه ذکري از مقام معنوي و مسلک رياضت و درويشي و صفت تقوي و استغناي او آمده است . آنچه از سوانح و زندگاني وي معلوم اس...

یا صفوة الرحمن شافع خلقه
انی اتیتک عبدرق عانیا
قد کنت مرتد افادرکنی الهدی
فغدوت مرتدیا بدینک ثانیا

"خاقاني اين دو بيت را در مدينه بر در حرم نوشته است"

غمخوار توام غمان من من دانم
خون‌خوار منی زیان من من دانم
تو ساز جفا داری و من سوز وفا
آن تو تو دانی، آن من من دانم

"رباعيات خاقاني"

دریغ آن روزگار شادمانی
دریغ آن در تنم زندگانی
کجا رفت آنکه طبعم شادمان بود
امیدم حاصل و بختم جوان بود

"عشاق‌نامه‌ي عبيد زاكاني"

در بندم از آن دو زلف بند اندر بند
نالانم از آن عقیق قند اندر قند
ای وعده‌ی فردای تو پیچ اندر پیچ
آخر غم هجران تو چند اندر چند

"رباعيات منوچهري"