درد و دلی با تمام فنی ها !
ارسال شده: سه‌شنبه 28 شهریور 1391, 2:26 pm
میخواستم یه درد و دلی با همه عزیزان بکنم
سال اول دبیرستان با معدل 18.5 وارد هنرستان شدم در رشته عمران یا همون ساختمان
از همون سال دوم چون به رشتم علاقه داشتم چسبیدم به درس و مشق و هم در ترم اول و هم در ترم دوم شدم شاگرد نمونه کلاس و بالاترین معدل در هنرستان
تمامی دبیران به چشم دیگه ای بهم نگاه میکردن
سال سوم شروع شد . من هم مثل تمام هنرستانی های دیگه شروع کردم خوندن واسه کنکور
فکر کنم آذر ماه بود که مدیر هنرستان بهم گفت برای المپیاد علمی عملی مرحله استانی انتخاب شدی و شروع کن به خوندن
منم که همیشه دوست داشتم در المپیاد رشته مورد علاقم شرکت کنم از خوشحالی بال درآورده بودم
شروع کردم به مطالعه دروس و کار کردن در کارگاه
چون همون طور که میدونید المپیاد ما هنرستانی ها علاوه بر این که مرحله تئوری داره یک مرحله عملی و کار های کارگاهی داره
بالاخره موعد آزمون تئوری مرحله استانی رسید و آزمون رو بسیار عالی دادم
نتایج بعد یک هفته اومد
به مرحله عملی راه پیدا کردم
باز هم با کلی شوق و اشتیاق شروع کردم دوباره کارهای کارگاهی رو به کمک دبیر کارگاهمون تمرین کردن
مرحله عملی هم برگزار شد و موفق شدم در استان خراسان رضوی رتبه اول رو کسب کنم
مرحله تئوری کشوری هم بعد دوماه برگزار شد . خدامیدونه چقدر زحمت کشیده بودم واسه این آزمون و خدارو شکر موفق شدم به مرحله عملی کشوری که بین 6 نفر برتر کل کشور در استان اصفهان برگزار میشد راه پیدا کنم
باز شروع کردم به تمرین کردن کار های کارگاهی با همون دبیر کارگاهیمون که خدا میدونه یک هفته از 7 صبح تا 9 شب تو کارگاه بودم و تمرین میکردم
بالاخره موعد برگزاری آزمون عملی هم فرا رسید
آزمون عملی رو هم با موفقیت دادم
فردای برگزاری آزمون نتیجه نهایی المپیاد اعلام شد ...
باورم نمیشد ...
پاداش زحمت هامو گرفتم
مجری اختتامیه المپیاد اعلام کرد که رتبه اول شدم
داشتم بال درمیاوردم ....
رفتم و از دست وزیر جایزه نقدیم به همراه گواهی نامه ورود بدون کنکور به دانشگاه رو گرفتم
جایزه نقدی حدود 300 هزار تومن بود یعنی حدود یک چهلم جایزه نقدی همین رتبه در رشته های نظری
البته جایزه نقدی اصلا برام مهم نبود
اصل کار همون مدرک ورود به دانشگاه بدون کنکور بود
خیلی خوش حال بودم که از شر کنکور راحت شده بودم
برگشتم مشهد فورا رفتم دانشگاه مورد علاقم ، دانشگاه شهید منتظری
رفتم پیش مدیر کل دانشکده ، مدرک رو با افتخار نشون دادم و گفتم برای ثبت نام باید چه کار کنم
میدونید چی گفت ؟
با کمال تاسف شما باید در کنکور هم شرکت کنید ...
نمیدونستم چی بگم !
برگشتم خونه
تا یک هفته کلا نا امید شده بودم
بعد یک هفته مادرم کلی باهام صحبت کرد
دوباره شروع کردم به درس خوندن
اما نه با شور و اشتیاق قبلی که فقط واسه رتبه یک شدن در کنکور میخوندم
این دفعه فقط برای قبولی خوندم
خدا شاهده این مطالب رو برای خود نمایی نگفتم
فقط خواستم بگم چرا باید این طور باشه ؟
چرا باید رتبه یک المپیاد نظری ها یک پژو 206 جایزه بگیره و ما فنی ها مبلغ 300 هزار تومن ناچیز ...
چرا باید بین ما و نظری ها تا این اندازه تبعیض قائل بشن؟
تا کی باید این وضعیت ادامه پیدا کنه
بابا به خدا ما هم درس میخونیم
اونا هم درس میخونن
اگه اون ها فقط درس میخونن ما علاوه بر درس خوندن کار های کارگاهی رو هم آموزش میبینیم و کار میکنیم
مگر غیر از اینه که حضرت علی (ع) فرمودند : بهترین علم ها علمی است که در کار جلوه کند !!
سال اول دبیرستان با معدل 18.5 وارد هنرستان شدم در رشته عمران یا همون ساختمان
از همون سال دوم چون به رشتم علاقه داشتم چسبیدم به درس و مشق و هم در ترم اول و هم در ترم دوم شدم شاگرد نمونه کلاس و بالاترین معدل در هنرستان
تمامی دبیران به چشم دیگه ای بهم نگاه میکردن
سال سوم شروع شد . من هم مثل تمام هنرستانی های دیگه شروع کردم خوندن واسه کنکور
فکر کنم آذر ماه بود که مدیر هنرستان بهم گفت برای المپیاد علمی عملی مرحله استانی انتخاب شدی و شروع کن به خوندن
منم که همیشه دوست داشتم در المپیاد رشته مورد علاقم شرکت کنم از خوشحالی بال درآورده بودم
شروع کردم به مطالعه دروس و کار کردن در کارگاه
چون همون طور که میدونید المپیاد ما هنرستانی ها علاوه بر این که مرحله تئوری داره یک مرحله عملی و کار های کارگاهی داره
بالاخره موعد آزمون تئوری مرحله استانی رسید و آزمون رو بسیار عالی دادم
نتایج بعد یک هفته اومد
به مرحله عملی راه پیدا کردم
باز هم با کلی شوق و اشتیاق شروع کردم دوباره کارهای کارگاهی رو به کمک دبیر کارگاهمون تمرین کردن
مرحله عملی هم برگزار شد و موفق شدم در استان خراسان رضوی رتبه اول رو کسب کنم
مرحله تئوری کشوری هم بعد دوماه برگزار شد . خدامیدونه چقدر زحمت کشیده بودم واسه این آزمون و خدارو شکر موفق شدم به مرحله عملی کشوری که بین 6 نفر برتر کل کشور در استان اصفهان برگزار میشد راه پیدا کنم
باز شروع کردم به تمرین کردن کار های کارگاهی با همون دبیر کارگاهیمون که خدا میدونه یک هفته از 7 صبح تا 9 شب تو کارگاه بودم و تمرین میکردم
بالاخره موعد برگزاری آزمون عملی هم فرا رسید
آزمون عملی رو هم با موفقیت دادم
فردای برگزاری آزمون نتیجه نهایی المپیاد اعلام شد ...
باورم نمیشد ...
پاداش زحمت هامو گرفتم
مجری اختتامیه المپیاد اعلام کرد که رتبه اول شدم
داشتم بال درمیاوردم ....
رفتم و از دست وزیر جایزه نقدیم به همراه گواهی نامه ورود بدون کنکور به دانشگاه رو گرفتم
جایزه نقدی حدود 300 هزار تومن بود یعنی حدود یک چهلم جایزه نقدی همین رتبه در رشته های نظری
البته جایزه نقدی اصلا برام مهم نبود
اصل کار همون مدرک ورود به دانشگاه بدون کنکور بود
خیلی خوش حال بودم که از شر کنکور راحت شده بودم
برگشتم مشهد فورا رفتم دانشگاه مورد علاقم ، دانشگاه شهید منتظری
رفتم پیش مدیر کل دانشکده ، مدرک رو با افتخار نشون دادم و گفتم برای ثبت نام باید چه کار کنم
میدونید چی گفت ؟
با کمال تاسف شما باید در کنکور هم شرکت کنید ...
نمیدونستم چی بگم !
برگشتم خونه
تا یک هفته کلا نا امید شده بودم
بعد یک هفته مادرم کلی باهام صحبت کرد
دوباره شروع کردم به درس خوندن
اما نه با شور و اشتیاق قبلی که فقط واسه رتبه یک شدن در کنکور میخوندم
این دفعه فقط برای قبولی خوندم
خدا شاهده این مطالب رو برای خود نمایی نگفتم
فقط خواستم بگم چرا باید این طور باشه ؟
چرا باید رتبه یک المپیاد نظری ها یک پژو 206 جایزه بگیره و ما فنی ها مبلغ 300 هزار تومن ناچیز ...
چرا باید بین ما و نظری ها تا این اندازه تبعیض قائل بشن؟
تا کی باید این وضعیت ادامه پیدا کنه
بابا به خدا ما هم درس میخونیم
اونا هم درس میخونن
اگه اون ها فقط درس میخونن ما علاوه بر درس خوندن کار های کارگاهی رو هم آموزش میبینیم و کار میکنیم
مگر غیر از اینه که حضرت علی (ع) فرمودند : بهترین علم ها علمی است که در کار جلوه کند !!
esh این چطور دانشگاهیه؟