انتخاب زبان برنامه نویسی

[reza-1365]

با عرض سلام خدمت تمام هم رشته ای های عزیز خواهش می کنم زبان برنامه نویسی که با ان

کار می کنید رو انتخاب کنید و دلیل تون رو نیز ذکر کنید تا ببینم تو سایت کدوم زبان برنامه نویسی

طرفدار زیادی داره.

[mojtabapc]

نکته بسیار مهمی که اخیرا زیاد صحبت میشه اینه که هنوز بسیاری از افراد به اشتباه تصور می کنند زبان سی شارپ خیلی بهتر از زبان VB.NET است. حتی بعضی از برنامه نویسان آماتور که به تازگی با Framework دات نت آشنا شده اند می گویند(( میگن VB.NET ضعیفه ، فقط سی شارپ! ))
متاسفانه بسیاری از مدیران شرکت های نرم افزاری نیز دچار این توهم جدی هستند که سی شارپ نسبت به VB.NET مزیت قابل توجهی دارد و حتی قابل مقایسه نیست

بنابراین دقت کنید که برتر بودن زبان سی شارپ نسبت به VB.NET چیزی جز یک شایعه و افسانه نیست. این دو زبان حدود فقط ۵ درصد با یکدیگر اختلاف دارند. حتی پیشرفته ترین مفاهیم برنامه نویسی OOP نیز در VB.NET وجود دارند و کسانی که چنین اظهار نظرهایی می کنند یا هنوز فکر می کنند که همان تفاوت میان C و VB کماکان در مورد VB.NET و #C نیز وجود دارد یا اینکه شناخت صحیحی از پلاتفرم دات نت ندارند. در واقع خیلی رک بگویم : کسانی که به این توهم دچارند کمترین آشنایی فنی با چارچوب دات نت ندارند.
بهتر است که قبل از انتخاب یک زبان برنامه نویسی ، حتما با اصول و مبانی NET Framework آشنا بشید تا منظور منو بهتر درک کنید.

[Sina-S]

با سلام

فکر نکنم مجموعه زبان های برنامه نویسی تنها به 4 زبان فوق محدود بشه...

[reza-1365]

با اجازه از محضردوستان عزیزم

NET Framework .
یک محیط اجرا و توسعه است که اجازه می دهد زبان های برنامه نویسی مختلف و کتابخانه ها به صورت یک پارچه در کنار یکدیگر کار کنند تا ساخت ، مدیریت و گسترش برنامه های بر پایه ویندوز آسان تر شود

حالا من موندم با توجه به این تعریف و ذکر این نکته که کد نویسی در زبان .net و غیر .net هیچ فرقی با هم نداره ..

مثلا شما اگه دلفی 2005 رو دیده باشید...دو حالت برای ساخت پروژه جدید داره..

new project for win32

new project for .net

هر کدوم رو هم انتخاب کنید هیچ فرقی با هم نداره..تنها تفاوت موقع ساخت فایل خروجیه

win32 فایل exe می سازه اما .net فایل مخصوص خودشو می سازه که برای اجراش به .net نیازه

[reza-1365]

سهم ایران در بازار نرم افزار یک هزارم است ....!


موضوع کپی رایت در عرصه نرم افزار به یکی از مهم ترین چالش ها تبدیل شده است، موضوعی که با

گذشت چند سال از تصویب قانون آن، هنوز درد مشترک تولیدکنندگان و پدیدآورندگان محصولات است.

حامدشفیعی : بررسی فرصت ها و چالش های صنعت نرم افزار در کشور به عنوان یک صنعت نوپا طی

سال های اخیر همواره مدنظر کارشناسان و فعالان این عرصه بوده است به نحوی که برگزاری همایش

هایی در این راستا با حضور مسوولان دولتی و غیردولتی ذی ربط بیانگر اهمیت موضوع در رشد

اقتصادی - تجاری کشور دارد حال آنکه ارائه راهکارها و پرهیز از برخی کجروی ها در زمینه صنعت نرم افزار

کمک قابل توجهی به افزایش درآمد های دولت از طریق تولید و صادرات این محصول می کند. گرچه

مواردی مانند نقض قوانین کپی رایت، عدم حمایت های دولتی، سرمایه گذاری اندک و همچنین عدم

انسجام صنفی، کمبود نیروی انسانی متخصص و عدم رعایت استانداردهای بین المللی در تولید نرم

افزار از جمله مواردی است که موجب کند شدن روند توسعه صنعت نرم افزار در کشور می شود اما آنچه

مهم بوده پذیرش این مساله است که صادرات محور توسعه بوده و به گفته رئیس کنفدراسیون صادرات،

صادرات هدفمند و طولانی باید محور فعالیت های اقتصادی قرار بگیرد. درعین حال که فعالان صنعت نرم

افزار بر این عقیده اند که تولید باید مبتنی بر صادرات باشد اما به شرط اینکه جایگاهی شایسته و

رسمی برای شناخت نرم افزار به عنوان یک ثروت به وجود آید. کپی رایت؛ زخمی بی مرهم تقریبا می

توان گفت موضوع کپی رایت در عرصه نرم افزار به یکی از مهم ترین چالش ها تبدیل شده است،

موضوعی که با گذشت چند سال از تصویب قانون آن، هنوز درد مشترک تولیدکنندگان و پدیدآورندگان

محصولات است. برهمین اساس باید در نظر " به گفته عیسی زارع پور اگرچه قانون حمایت از حقوق

پدیدآورندگان نرم افزارهای رایانه ای در سال 83 به تصویب هیات وزیران رسید اما این قانون از پشتوانه

خوبی برای اجرا شدن برخوردار نبود .... " داشت که عدم رعایت حقوق و مالکیت معنوی، موجب لطمه

زدن به توسعه صنعت نرم افزار می شود. بنابر اظهارات نهاوندیان رئیس اتاق بازرگانی ایران هر کشوری

که بخواهد در زمینه نرم افزار اقدام جدی انجام دهد باید در خصوص حقوق مالکیت فکری فعالانه عمل

کند. همچنین رئیس مرکز توسعه فناوری اطلاعات و رسانه های دیجیتال وزارت ارشاد نیز با اعتقاد بر

صادرات فرهنگی و نرم افزارهای چندرسانه ای یکی از بزرگ ترین مشکلات بر سرراه تولیدکنندگان

را «نبود حمایت قانونی» از پدیدآورندگان نرم افزار دانست. به گفته عیسی زارع پور اگرچه قانون حمایت

از حقوق پدیدآورندگان نرم افزارهای رایانه ای در سال 83 به تصویب هیات وزیران رسید اما این قانون از

پشتوانه خوبی برای اجرا شدن برخوردار نبود حال آنکه تکثیر غیرمجاز نرم افزار در جامعه و حتی در محیط

دانشگاه و همچنین کپی برداری از نوع محصول خارجی - با کمی تغییر - و ثبت آن به نام محصول داخلی

معضلی اساسی در خصوص حمایت از پدیدآورندگان نرم افزار است، به عبارتی فرهنگ موجود در جامعه

حکایت از آن دارد که در بین آحاد مردم و به ویژه نخبگان حوزه و دانشگاه، تکثیر غیرمجاز نرم افزار را

همچون از دیوار مردم بالا رفتن خطا نمی دانند بنابراین به گفته زارع پور این امر نیازمند فرهنگ سازی از

حقوق پدیدآورنده در لایه های اجتماعی است البته اسدالله عسگر اولادی رئیس کنفدراسیون صادرات

ایران در این خصوص به همه کارآفرینان بخش خصوصی «توصیه» می کند که از قانون ممنوعیت استفاده

از نرم افزار غیراصیل تبعیت کنند. دولت در جایگاه حامی با درنظرگرفتن جایگاه دولت به عنوان حامی

بخش خصوصی این انتظار می رود که دولتمردان با مدنظر قرار دادن سیاست های حمایتی خود در قالب

بسته های حمایتی زمینه توسعه صنعت نرم افزار را فراهم آورند. هرچند رئیس اتاق بازرگانی بر حمایت

دولت از بخش تحقیق و توسعه در تولید نرم افزار تاکید می کند اما باید دانست که حمایت از صادرات نرم

افزار، جدای از مسائل عمومی سیاستگذاری در کشور نیست. به گفته نهاوندیان برای رفع مشکلات و

چالش های بازدارنده در برابر صادرات نرم افزار نیازمند کمک دولت هستیم. از طرفی نهاوندیان پرداخت


جوایز صادراتی را جبران بخشی از خسارت هایی که به دلیل سیاست های ارزی به صادرکننده وارد می

شود، می داند و می گوید: «در ایران با تورم دو رقمی مواجه هستیم در حالی که در بازارهای جهانی

این موضوع وجود ندارد بنابراین چرا باید بار سیاست ارزی کشور را صادرکنندگان بپردازند؟ جوایز

صادراتی «صدقه به صادرکننده» نیست بلکه جبران سیاست ارزی کشور " با درنظرگرفتن جایگاه دولت به

عنوان حامی بخش خصوصی این انتظار می رود که دولتمردان با مدنظر قرار دادن سیاست های حمایتی

خود در قالب بسته های حمایتی زمینه توسعه صنعت نرم افزار را فراهم آورند. ... " است.» بنابراظهارات

این مقام اتاق بازرگانی بین رقابت و حمایت باید تفاوت قائل شد و سازمان های رقابتی حکومتی باید

این تفاوت را شناسایی کنند. اگرچه مسوولان سازمان توسعه تجارت از مشوق های اقتصادی مانند

بسته حمایتی هشت درصد به منظور حمایت از تولیدکنندگان یاد می کنند اما به نظر می رسد

تولیدکنندگان چندان اعتقادی به این نوع حمایت ها نداشته و بر این باورند که باید به روش های صادراتی

فکر کرد. همچنین رئیس کنفدراسیون صادرات ایران نیز در این باره معتقد است، صادرکنندگان نرم افزار

برای رفع مشکلات موجود و توسعه این حوزه باید از جایزه صادرات نرم افزار صرف نظر کنند چرا که این

جایزه مشکلات صادرکنندگان کوچک را حل نمی کند و موانع موجود را از بین نمی برد. سرمایه گذاری؛

حلقه مفقوده بررسی وضعیت سرمایه گذاری روی تولیدات و صادرات نرم افزار از جمله مواردی است که

می توان از آن به عنوان مولفه ای برای توسعه یاد کرد که به نظر می رسد در این زمینه قول هایی از

سوی برخی دست اندرکاران داده شده است تا پدیدآورندگان با دلگرمی بیشتری به فکر توسعه این

صنعت باشند. فعالان صادرات کشور سرمایه گذاری را زمانی میسر می دانند که امیدی به افزایش

صادرات وجود داشته باشد و به گفته اسدالله عسگراولادی افزایش صادرات نیز مستلزم کیفیت رقابت و

درک خواست خریدار است. همچنین بانک هایی نیز در این زمینه درصدد سرمایه گذاری هستند اما به

گفته یکی از مدیران بانک های کشور به دلیل اضافه نشدن حجم نقدینگی، برخی از پروژه ها عملیاتی

نشده است هرچند به گفته پرویزیان مدیر عامل بانک توسعه صادرات سال گذشته به لحاظ تامین مالی

صادرات در بخش نرم افزار مبلغ قابل توجهی به این امر اختصاص داده شد البته پرویزیان معتقد است خود

شرکت ها می توانند با تشکیل کنسرسیوم این مشکل را حل کنند. پرویزیان وعده می دهد با بودجه ای

که بانک توسعه صادرات ایران برای حمایت از نرم افزار در نظر گرفته و همچنین با توجه به پیش بینی

اتحادیه در مورد افزایش صادرات نرم افزار مبلغ اعتبار تا سقف60 میلیون دلار قابل افزایش است در مقابل

عسگراولادی می گوید: «سازمان توسعه و تجارت باید به اتحادیه صادرکنندگان نرم افزار در برنامه ریزی

برای رسیدن به صادرات500 میلیون دلاری در پنج سال آینده کمک کند.» بنابر اظهارات غضنفری رئیس

سازمان توسعه تجارت ایران صادرات نرم افزار تاکنون 50 میلیون دلار بوده که تا پایان امسال به 60

میلیون دلار می رسد. این رقم با توجه به بازارهای هدف ایران به دست آمده است به عبارتی 50

میلیون دلار درآمد صادراتی صنعت نرم افزار به لحاظ همکاری های تجاری ایران با کشورهای

تاجیکستان، " بررسی وضعیت سرمایه گذاری روی تولیدات و صادرات نرم افزار از جمله مواردی است که

می توان از آن به عنوان مولفه ای برای توسعه یاد کرد که به نظر می رسد در این زمینه قول هایی از

سوی برخی دست اندرکاران داده شده است تا پدیدآورندگان با دلگرمی بیشتری به فکر توسعه این

صنعت باشند. ... " مالزی، زیمبابوه، افغانستان، ازبکستان، امارات، کانادا، آلمان، دومینیکن و مکزیک در

زمینه صنعت نرم افزار است این در حالی است که شورای عالی فناوری اطلاعات پیشتر اعلام کرده بود

در برنامه چهارم توسعه باید به رقم یک میلیارد دلار صادرات نرم افزار دست یابیم، براساس آمارهای

منتشر شده از سوی مسوولان وزارت بازرگانی حجم تجارت جهانی صنعت نرم افزار 440 میلیارد دلار

است که از این رقم سهم ایران تنها 50 میلیون دلار بوده که به اعتقاد رئیس کنفدراسیون صادرات سهم

ایران«یک هزارم» از کل جهان است. از طرفی مهدی غضنفری معتقد است تا زمانی که ایران یک برند

ملی برای صادرات نرم افزار به ثبت نرساند، مشتریان نمی توانند به صادرات ما اعتماد کنند البته

نهاوندیان با دید خوشبینانه تری به این مساله نگاه می کند و می گوید: «ما در حوزه نرم افزار با رشد

مستمر 10 درصدی مواجه هستیم.» او بر این عقیده است که زمانی می توان سهم خود را از بازار نرم

افزار حفظ کرد که در بخش تحقیق و توسعه فعال عمل کنیم. انسجام یا اتحاد، مساله این است. در

کشورهای توسعه یافته به نقش تشکل ها در انتقال ساختار اقتصادی و همچنین رشد اقتصادی توجه

ویژه ای شده است که این نقش در قالب انسجام صنفی معنا پیدا می کند؛ موضوعی که در کشور ما

کماکان به یکی از چالش های اصلی در زمینه اتحاد صنفی تبدیل شده است چرا که تا مادامی که

اصناف به یک انسجام درون صنفی دست نیابند نمی توان امیدی به توسعه صنعتی در کشور داشت از

همین رو نهاوندیان با تاکید بر نقش تشکل ها می گوید: «تشکل ها وسیله مدیریت انتقال هستند و به

جای اینکه تشکل ها را در رقابت با هم قرار دهیم باید دولت کار بخش خصوصی را به خودش واگذار

کند»؛ موضوعی که سعیدی نائینی رئیس سازمان نظام صنفی رایانه ای کشور همواره در سخنرانی

های خود به آن پرداخته و می گوید: «کار مردم را به مردم واگذار کنید.» رئیس اتاق بازرگانی معتقد است

بخش خصوصی توانایی ایجاد تشکل ها را داشته و می تواند رابطه طولی و عرضی بین آنها را تعریف

کند. از طرفی تشکل ها باید با یک نگاه غیرشخصی و غیرجانبدارانه خلاء نهادهای مدنی را که باید از

کلیت بخش خصوصی دفاع کنند پر کند؛ موضوعی که رئیس سازمان توسعه تجارت ایران از آن تحت

عنوان «سیمرغ» یاد می کند و می گوید: «شرکت ها برای رسیدن به هدف خود باید متحد و منسجم

باشند.» این در حالی است که برخی کارشناسان صنعت نرم افزار بر این عقیده اند که در این میان

سازمان هایی از جمله نظام صنفی رایانه ای هستند که نگاه شان به صنعت نرم افزار صادراتی نیست.

آنچه گفته شد، تنها بخش کوچکی از فرصت ها و چالش های پیش روی صنعت نرم افزار در کشور است

اگرچه به گفته مهدی غضنفری شناسایی بازارهای منطقه ای، تاسیس شرکت های مدیریت صادرات،

به کارگیری سیستم کیفیت و حفظ استانداردهای جهانی، ارتقای سطح توانایی شرکت های نرم افزاری

از جمله راهکارهای توسعه صنعت نرم افزار در کشور است اما مواردی مانند ضعف بنیه مالی صنعت نرم

افزار، بسته بودن اقتصاد ملی، فقدان مدیریت علمی در شرکت ها، وجود صادرات مخفی و همچنین

عدم مطلوبیت خدمات نرم افزاری نیز وجود دارد که هنوز به عنوان چالش جای تامل و بررسی دارد.