مشاعره با حافظ !!

[عسل]

دهان شهد تو داده رواج آب خضر
لب چو قند تو برد از بنات مصر رواج

[عسل]

یارب آن زاهد خودبین که بجز عیب ندید
دود آهیش در آیینه ادراک انداز

[farshidshd]

ز دلبرم که رساند نوازش قلمي
کجاست پيک صبا گر همي‌کند کرمي
قياس کردم و تدبير عقل در ره عشق
چو شبنمي است که بر بحر مي‌کشد رقمي
بيا که خرقه من گر چه رهن ميکده‌هاست
ز مال وقف نبيني به نام من درمي
.
.
.

[عسل]

نقد صوفی نه همه صافی و بی غش باشد
ای بسا خرقه که مستوجب آتش باشد

[عسل]

روز وصل دوستداران یاد باد
یاد باد آن روزگاران یاد باد

[عسل]

دردم از یار است و درمان نیز هم
دل فدای او شد و جان نیز هم

[farshidshd]

من که باشم که بر آن خاطر عاطر گذرم
لطف‌ها مي‌کني اي خاک درت تاج سرم
دلبرا بنده نوازيت که آموخت بگو
که من اين ظن به رقيبان تو هرگز نبرم
همتم بدرقه راه کن اي طاير قدس
که دراز است ره مقصد و من نوسفرم
.
.
.

[عسل]

می دوساله و محبوب چهارده ساله
همین بس است مرا صحبت صغیر و کبیر

[عسل]

رشته ی صبرم به مقراض غمت ببریده شد
همچنان در آتش مهر تو شوزانم چو شمع

[عسل]

دوش دیدم که ملائک در میخانه زدند
گل آدم بسرشتند و به پیمانه زدند

[عسل]

من ار چه عاشقم و رند و مست و نامه سیاه
هزار شکر که یاران شهر بی گنهند

[عسل]

مطرب عشق عجب ساز و نوایی دارد
نقش هر پرده که زد راه به جایی دارد
عالم از ناله ی عشاق مبادا خالی
که خوش آهنگ و فرح بخش نوایی دارد

[farshidshd]

دوش مي‌آمد و رخساره برافروخته بود
تا کجا باز دل غمزده‌اي سوخته بود

[عسل]

دل و دینم شد و دلبر به ملامت برخاست
گفت با ما منشین کز تو سلامت برخاست

که شنیدی که در این بزم دمی خوش بنشست
که نه در آخر صحبت به ندامت برخاست

شمع اگر زان لب خندان به زبان لافی زد
پیش عشاق تو شب‌ها به غرامت برخاست

در چمن باد بهاری ز کنار گل و سرو
به هواداری آن عارض و قامت برخاست

مست بگذشتی و از خلوتیان ملکوت
به تماشای تو آشوب قیامت برخاست

پیش رفتار تو پا برنگرفت از خجلت
سرو سرکش که به ناز از قد و قامت برخاست

حافظ این خرقه بینداز مگر جان ببری
کاتش از خرقه سالوس و کرامت برخاست

[farshidshd]

تو همچو صبحي و من شمع خلوت سحرم
تبسمي کن و جان بين که چون همي‌سپرم